Prettige, gezellige en warme feesten!

Blogverlof tot na het blokverlof.

Geniet van de feesten!

Gepersonaliseerde T-shirts

Mijn drie pattatjes zijn al anderhalf jaar de allerflinkste oppaskindjes. Echt, ze zijn alledrie even geweldig. Ze zijn stiekem onmisbaar geworden voor mij en als ze in de kribbe of aan de schoolpoort met open armen naar mij komen gelopen, weet ik dat het wederzijds is. Ik kan lachen om hun kattenkwaad, genieten van hun knuffelmomentjes, energie putten uit hun enthousiasme, ... kortom: me uitleven in mijn pseudo-moederrol. Kerstcadeautjes mogen er dus niet aan ontbreken. Ik dacht even terug aan het afgelopen jaar en maakte voor elk van hen een gepersonaliseerde T-shirt.

Gezien de hoeveelheid appels die ik in het afgelopen anderhalf jaar heb moeten schillen, deed ik mezelf ook een cadeautje: een appelschilmachine voor in de keuken daar. Dat ze nu maar appelkes eten!

Badponcho enzo

Bij de FlatNuts, ons pop-rock-acapellakoor, is de babyboom begonnen. Een paar weken terug verdween Nele even van het podium en werd Lore geboren. We gingen dat kleine meisje bewonderen en deden dat natuurlijk niet met lege handen. Mede-FlatNut Katrijn kwam met het badponcho-idee opdraven (zo'n handdoek met een kap en oortjes) en dat idee vond ik meteen geweldig. U moet weten... mijn oren worden twee maal per week geteisterd door de oorverdovende schreeuw van baby O die wel graag in bad gaat maar er niet graag uitkomt. Eens in de badponcho geknuffeld (wat met een trappelende, natte baby niet altijd in sneltempo te verwezenlijken is) keert de stilte snel terug. Die badponcho is mijn ultieme wapen tegen vroegtijdig gehoorverlies. En ik geef toe, zoals het een creatieve naaister past, zag ik daar wel een uitdaging in: badponcho met oortjes! Het is eens wat anders dan slabjes en tutkoorden.

Ik maakte de badponcho twee keer uit badstof, zette de oortjes eraan bij het stikken van de buitenstof, stikte buitenstof en binnenstof met de achterkant tegen elkaar, keerde het boeltje om en topstitchte rondom om mooi af te werken.

Er werden nog wat leuke, fleurige spulletjes bij elkaar gesprokkeld en genaaid om het pakketje volledig te maken:

grote en kleine tasjes

Kerstmis komt eraan en volgens mij wordt er in vele huiskamers tegen de klok genaaid en gestikt om die zelfgemaakte cadeautjes tijdig onder de boom te krijgen. Hier is het in ieder geval één en al stof, draad, machine en rommel aan de keukentafel. En niet zonder resultaat...

Van de 9 piramidetasjes wandelden er 3 de voordeur uit van zodra ze onder de machine kwamen. Ik had er dus nog 6 over om op foto vast te leggen.

Cadeautje voor mezelf dit jaar is de piekeboe van eloleo. Partituren worden voortaan in stijl meegenomen naar de repetitie. Ik ben tevreden over de tas maar voor de boodschappentasjes die onder de kerstboom zullen belanden, neem ik wel wat werkpuntjes mee: het zakje is in opgeplooide versie niet recht en de opening is te breed. Daar maak ik met plezier werk van bij een volgend exemplaar!

Zelf knopen maken

Het idee vond ik hier. Zelf je knopen ontwerpen, tekenen en opnaaien, ... maar natuurlijk! Dat ik daar nog niet eerder aan gedacht had. Omdat ik geen zin had in het gezeul met mijn naaimachine, werd dit een ideaal projectje voor een Stiksel-avond.

Zo zien ze eruit: getekend en uitgeknipt op schrinkelpapier (of krinkelpapier, u zegt het maar).

Daarna gaan ze de oven in. Na lichte paniek (dat krult en dat draait, aargh!) volgde de euforie. Ik ben best wel trots op mijn knoopjes!

Wannado's and gottado's

Ken je dat, zo van die lijstjes die altijd langer lijken te worden maar nooit korter? Ik heb zo twee lijstjes die de laatste tijd last hebben van onstopbare exponentiele groei. Kijk maar even mee:

Gottado's:
- keukenschort mini en maxi voor Tante D en nichtje
- litsen maken aan de broek van mama L
- slab en co voor het petekindje van G
- baby badhanddoek (zo met een kapje en oortjes) voor baby L van mama N
- stoffen mandje voor prullekes van L
- bedorganizer afmaken voor mij
- douche-organizer maken uit toille cirree voor mij en de huisgenootjes ten voordele van de poetsvrouw
- kerstcadeautje voor papa,
- kerstcadeautje voor broer
- kerstcadeautje vriendin broer
- kerstcadeautje voor oma
- kerstcadeautje voor opa.
- kerstcadeautjes voor de huisgenootjes
- kerstcadeautje voor het feestje met de vriendjes
- rokje voor de feestdagen maken
- ritstasje voor de verjaardag van L
- stempel voor verjaardag W afmaken
- blog over hoodies, stempels,...


Wannado's:
- Hoodie maken uit de rest van de sweaterstof van dit kleed
- avondje stempels maken met haar
- eigen knopen maken uit schrinkelpapier met behulp van deze tutorial
- een kledingsstuk maken voor elk van de oppaskindjes
- alle muziek voor onze Lief!-cd uitschrijven, inzingen en afmixen
- ontwerp maken voor de cd-hoes
- de speelgoedkoffer schilderen
- kratjes van de mandarijnen schilderen en ophangen als juweelorganizers
- eigen coockiecutters maken met deze tutorial
- een tas maken voor mijn partituren van deze leuke bende
- een muts-sjaal (zo in één stuk) maken uit fleece en tricot om me te wapenen tegen de winterkou.
- een reeks poppenkastpoppen ontwerpen en maken
- en nog zoveel meer...

We zullen er maar aan beginnen zeker?!

Breimachine

Dat ik eigenlijk een overlock ging kopen en dat ik thuiskwam met een breimachine, dat wil ik u vertellen. (Ook met die overlock trouwens, maar daarover later meer.) Het was een 'neem dit ook maar gauw mee dan ben ik ervan af'-koopje. Ik had nog nooit een breimachine gezien maar was meteen geintrigeerd. Thuisgekomen werd er ijverig in de bijbehorende retro boekjes (inclusief patroontjes en een figuurtje dat je door de handleiding gidst) gelezen en de machine aan wat experimentele test onderworpen. En het ging vooruit, ik zweer het u, het ging verbazend goed vooruit!

En dat er dus wat wol doorgevlogen is dit weekend. Twee beenwarmers en een 'buff'sjaal waren het resultaat. Ik moest er wel deze voor uittrekken. Na het vele werk dat ik er had ingestoken was dat een pijnlijk moment maar met het resultaat rond de benen en de hals, zijn we dat gauw vergeten.

Bovenstaande foto's werden, initieel voor de grap maar uiteindelijk voor de blog, gemaakt door Katrien en Willem met hun supersonisch fototoestel op een zotte maandagavond. Er is wat afgelachen. Bedankt!

Over dat er geswapt werd.

Ondertussen zijn de swaps al even een feit. Schaamtelijk dat ik er zo lang over deed om ze ook op mijn blog te krijgen. Zij schreef al eventjes terug een bericht over hoe ik een muts kreeg in ruil voor een pennenzak. Ondertussen schepte ik uitgebreid op over mijn nieuwe muts.

Ook zij moest mijn swapenthousiasme aanhoren en dat bleef niet zonder gevolgen. Ze stelde zelf ook een swapje voor! Weer een pennenzakje in ruil voor...  Juweeltjes (en vree schoontjes!) daar zeg ik geen 'nee' tegen!

En mijn swap-enthousiasme is daarmee alleen maar groter! Laat gerust een reactie achter als het kriebelt om te swappen.

Toilettasje

Eerder voorzag ik de mama van een tasje, gevuld met een meeneem-stijltang (je weet wel, zo'n minimodel voor op reis). Dat ze van het tasje graag een groter model wou om als toilettas te gebruiken, liet ze zo ongeveer rond moederdag vallen. Maar zoals dat wel eens gaat met "cadeauhints op moeders wijze" was die te cryptisch om door ondergetekende geregistreerd te worden. Dat daar geen toilettasje lag op die bewuste moederdag zal ik geweten hebben. Om één of andere reden wordt over die teleurstelling altijd minder cryptisch gecommuniceerd. Herkenbaar?!

Gelukkig verjaren moeders ook wel eens. Gisteren werd de moeder in kwestie een jaartje ouder en vanavond rij ik een retourtje naar het Antwerpse om dat te vieren. En in mijn tas zit natuurlijk een pakje... TADAA!

Nu maar hopen dat ik geen "verjaardagshints op moeders wijze" gemist heb... maar dat maken we dan weer goed met Kerstmis hé!

Hét kleed

Jawel, het werd heel snel een nieuwe verslaving, dat pintresten. Een eindeloze verzameling van creatieve ideetjes. Onvoorstelbaar interessant. Zo vond ik er ook dit kleed. Héél mooi, ik was direct verkocht. Maar de link naar het kleed was verdwenen. Ik had enkel deze afbeelding.

Zonder patroon of tutorial, dat zou me nooit lukken. Maar toen ik bij Pauli's op deze mooie sweaterstof botste, moest ik het proberen. Ik begon mezelf op te meten, trok een paar jurkjes uit de kast om over te tekenen, zocht een trui met een brede kraag om als voorbeeld te gebruiken, ... En dit is het resultaat. Het is identiek, alleen de kraag is minder breed en lang. Ik ben er weg van. Dit wordt een kleedje dat niet vaak in de kleerkast zal hangen: van de wasdraad aan het lijf! Heerlijk warm en gezellig: de stof, het model. Hmmmm.

Swappen en verrassing!

Op een dag zag ik een knap mutsje bij haar, vergezeld van een swapverzoekje. Ja, leuk zeg, zo'n mutsje wil ik al lang! Ik was bang dat ik niet echt iets kon maken dat ruilwaardig was maar mijn blog werd afgespeurd en er werd een pennenzakje besteld. Nog gauw wat kleurtjes afspreken en de swapdeal werd gesloten.

Omdat ik het moeilijk kiezen vond voor iemand anders, maakte ik er 4. Ik was begonnen volgens de perfectionistische methode maar omdat die nogal arbeidsintensief was en omdat ik het resultaat niet naargelang vond, schakelde ik over op mijn eigen Fee!-methode: alles netjes afwerken zoals de tutorial voorschrijft, behalve de voering. Daar gewoon de flapjes innaaien of afknippen en dan de naad afwerken met een zigzagje. Het stoort echt niet, zo binnenin.

De zakjes zijn allemaal gevoerd met het groene geblokte stofje waaruit ik ook de tabs gemaakt heb. 

Verder was ook de salontafel behoorlijk geblokt! Die kreeg ik, dankzij mijn eigen onhandigheid, tussen mijn ribben bij het nemen van deze foto. Het zag er minstens zo belachelijk en onrealistisch uit als dat het klinkt. Eens uitgelachen (door de huisgenootjes), opgeruimd (verdorie, die grote schaal walnoten door heel de salon) en bevrijd uit mijn houtgreep (gniffel om de woordspeling), bleek de schade nog mee te vallen. Gelukkig maar.

Ga nooit op de rand van de salontafel zitten!

Naast de leuke swap, kreeg ik vorige week ook een leuke verrassing. Deze stofjes, lintjes en biais liggen te wachten op een leuk naaiprojectje. Dankjewel!

Tutkoorden

Geinspireerd door oppaskindjes die met de regelmaat van de klok komen jengelen met de woorden 'tute eg' => tutkoorden!

Omdat ik helemaal in de ban was van dit snelle en leuke projectje, bleef ik maar doorgaan. Maar bandwerk is niets voor mij, dus ik probeerde heel wat dingen uit.

1. Je zag hem al in dit berichtt: de kikkerkoning uit stevige kokka-stof. Het resultaat is ok maar het labeltje zit op een onhandige plaats en het doorstikken tot aan het knijpertje was ook naaimachine-onvriendelijk. Daar doen we dus iets aan bij het tweede exemplaar.

 

 2. Een gewoon katoentje, deze keer stik ik niet tot aan de knijper maar blijf ik er mooi onder. Dit lukt beter. Het labeltje is ok, maar ik ben nog niet helemaal tevreden. Ik vind katoen, ook al is het dubbelgenomen, niet stevig genoeg aanvoelen. Daar doen we iets aan bij nummer 3.

  

 3. Hetzelfde katoentje verstevigd met vlieseline H630. Het labeltje aan de zijkant ingenaaid: perfect. Zo wil ik er nog wel eentje maken. Dat wordt nummer 4.

  

4. Meer van nummer 3.

 

 5. Bandwerk, daar doen we hier niet aan, dat zei ik al. Ik keek naar mijn snuisterkast en vond een nieuwe uitdaging in, jawel, biaisband! Gehaat, gevreesd in naaikringen maar I LOVE IT! Biaisband: twee stroken tegen elkaar, topstitchen en klaar. Dat is zo leuk, gemakkelijk en snel! Er kan ook nog een nummertje 6 af.

6. Meer van nummer 5

 

 7. Biaisband combineren met een stofje, zou dat werken? Jawel, dat werkt. Ik heb dat zelfs uitgetest en nog eens herhaald bij nummer 8. Een vrolijk stofje vooraan, effen biais achteraan: dat werkt prima.

 8. Meer van nummer 7.

 

 En zo kwamen we aan 8 tutkoorden.

ZOEK DE VAUT :-)

Herfstig rokje nr.2

Aangezien ik tegenwoordig in rokjesmodus leef, kon mijn kleerkast er nog wel wat extra gebruiken. Ik liet me nog eens gaan met ribfluweel. Ik deed het hier al en ontdekte toen dat vliesofix geen overbodige luxe geweest was. Vandaar de verbeterde tweede versie: de laarsjes zijn eerst in vliesofix opgestreken en daarna gestikt. Het rokje werd ook meteen goedgekeurd door de stylinggoeroe, die ongetwijfeld onmiddellijk opgemerkt heeft dat ik van mijn standaardtinten afgeweken ben! (Ja, ik verwacht daar dus appreciatie voor, voor het zo meteen integreren van opbouwende feedback over mijn kledingcreaties ;-) ).

Lukas

Het zal al bijna 2 maanden geleden zijn dat het geboortekaartje van Lukas in mijn brievenbus viel. Toen ik het kaartje zag, wist ik meteen dat het tijd was voor flockfolie! Dat wilde ik al heel lang eens doen maar nu had ik dus het perfecte excuus. Dankjewel Lukas! Ik klikte onmiddellijk naar de webshop van bambiblauw en kwam daarbij, naast de flockfolie, ook deze schattige 'knijphandjes' tegen: ideaal voor een bijpassende tutkoord. Ik gebruikte hiervoor een reepje kikkerprinsenstof dat ik al eerder gekocht had voor deze tas.

Kleine projectjes

Het is niet omdat er niet geblogd werd, dat ik stilgezeten heb! Integendeel. Ik heb me aan heel wat kleinere projectjes gewaagd. Met de herfst in aantocht kocht ik (heerlijk zacht!) ribfluweel bij Pauli's om winterrokjes van te maken. Het eerste exemplaar is af. De applicatie is nu gezigzagd maar rafelt wat dus voor het volgende exemplaar gebruik ik zeker vliesofix!

Na een korte, ietwat abstracte uitleg van de vrouw achter Ollie en Wallie over het maken van stempels, besloot ik dat zelf ook eens uit te testen. Ik ben zéér tevreden met het resulaat.

Ergens in mijn snuisterkast kwam ik volgende dingen tegen: een paar magazines, een stapel gekleurd papier en karton, een snijmesje en snijmatje. Als ik die nu eens combineer tot postkaartjes?  Het ene is al wat geslaagder dan het andere maar dit doe ik zeker nog eens! Oefening baart kunst.

Tag, you're it!

Ik kreeg via rodezonnebloem de tag. Het is nu de bedoeling dat ik 10 dingen vertel over mezelf en dan 3 andere bloggers uitnodig om hetzelfde te doen over zichzelf.

1. Ik ben 27 en woon in de omgeving van Leuven.
2. Ik zing in een pop-rock acapellagroep: The FlatNuts (en we zoeken nog mannen!)
3. Ik ben verslaafd aan 'structuur'. Alles in mijn huis is gelabeld en georganiseerd.
4. Ik woon samen met de liefste huisgenootjes van de wereld.
5. Ik heb een tof en pittig autootje (wel een zuinig ding hoor!) waar ik heel trots op ben.
6. Ik hoop ooit de vrouw van mijn leven te vinden en een gezinnetje te stichten.
8. Ik nummer mijn weetjes stiekem fout omdat het moeilijk wordt om nog dingen te verzinnen.
9. Ik hou niet van dokters, ziekenhuizen en onderzoeken maar het lot was me niet zo gunstig gezind.
10. Ik doe mijn werk met plezier en passie.

Ik geef de tag door aan
- een beginnende maar veelbelovende blogger en mede-FlatNut
- de blogger die ervoor zorgde dat ik begon te naaien
- de blogger die mij het meest verrijkt

Recykleren!

Het hemd van mijn broer kreeg een tweede leven. Het ideetje vond ik ergens op het internet. Toen ik er zelf aan wilde beginnen, kon ik de tutorial niet terugvinden. Ik baseerde me dus op wat er in mijn geheugen was blijven hangen. Het is bijna geen werk!

- kraag afknippen en de zoom omstikken
- lint door de omgezoomde kraag steken
- mouwen afknippen en omzomen.

Hopla!

Productieve zaterdag

Het was een productieve zaterdag.

Een rokje voor F in het stofje van Bambiblauw dat de mama heeft uitgekozen. Het patroon heb ik zelf getekend en meteen 'F' gedoopt want ik denk niet dat ik nog rokjes zal maken voor meisjes van 5 met zo'n smalle taille!

Een  pennenzak voor mijn petekind. Ik had het hem beloofd, voor zijn verjaardag. Hij houdt van voertuigen allerhande dus dit stofje (ook van bambiblauw) kwam goed van pas.

Nog een spoedbestelling "geboortepakketje voor Mathijs".

En dan waren er nog de 3 kussenslopen van Sanne, maar die werden niet op foto vastgelegd.

Breien

Het was van de lagere school geleden maar de herinneringen bleken nog zeer levendig.

- De zuster (ik zat op een katholieke school naast het klooster) die ons kwam leren breien.

- Briemoekes die zuchtend en licht vloekend mijn mislukte priem uittrekken.

- De juf die vol mededogen gauw een priempje in mijn plaats breit.

- Strafbreien op zeeklassen omdat mijn poppenkleedje af moest zijn.

- Na elke breiles "Minder babbelen, meer werken" op mijn blad zien staan

- Tante Blacky (een oudere vrouw uit de buurt die me van school kwam halen) die in mijn plaats een paar priemen deed en mij leerde borduren, haken, punniken,...

Zoveel jaren later, op een dag stond ik op en bedacht ik dat ik nog eens wilde breien: een okerkleurige sjaal! Ja, ik heb dat soms. Opstaan met zo'n heel specifiek idee. En dan moet en zal het gebeuren. Ik kocht diezelfde dag nog een paar priemen en reed langs bij het wolwinkeltje in Leuven. De woorden "ik wil een sjaal breien met deze priemen en hij moet oker zijn" waren voldoende om verdergeholpen te worden. Na een rekening om van achterover te vallen, stond ik terug op straat met al mijn benodigdheden. Een koffietje later was het breiwerk opgezet en al aardig gevorderd. Ik heb dan wel gesukkeld in de breiles bij de zuster, ik heb er klaarblijkelijk ook wat van onthouden. Ik heb geen idee hoe mijn steek heet of hoe ik hem geproduceerd heb, maar ik vond het er best ok uitzien.

Thuisgekomen voelde ik me teruggeslingerd in de tijd. Toen ik in de knoop zat met mijn gebrei en huisgenote (en breitalent) Lotte om hulp vroeg trok ze onverbiddelijk de priem uit mijn handen en UIT MIJN BREIWERK. Na een heftige uiting van paniek (waarbij ik haar uitschold voor harteloze breimoeke en vuile zuster Maria) legde ze me gelukkig ook rustig uit wat ze aan het doen was en werd mijn sjaal vakkundig gered van een vermeede ondergang. Pfieuw.

De sjaal werd een ronde sjaal want dat was sneller af (sja... some things never change).