Huissitten in West-Vlaanderen

Huissitten.

Met andere woorden: de katten en de kippen eten geven en zorgen dat alles uit de moestuin geoogst, verwerkt (en desgewenst geconsumeerd) wordt. Eventueel hier en daar een wasmachine draaien en voor de rest... NIKS. Gewoon effe helemaal niks.

(De oogst van deze morgen: alweer véél bonen, een courgette en eitjes. En de boontjes van gisteren stonden nog op het vuur, naast de courgettesoep. Wat zullen we vandaag verzinnen? En vooral: wie gaat dat allemaal opeten?!)

Nadat ik 's morgens, uitgedost in joggingbroek, regenjas en gummylaarzen, de dagelijkse outdoorklusjes heb opgeknapt wacht de eindelooze zee van tijd op mij. En waarmee vult een mens die in dit (met alle respect) boerengat? Op het lijstje staat heel wat: eindelijk eens deftig gitaar leren spelen, naaien, koken, een keertje naar de zee rijden, die reisverslagen eindelijk eens afmaken, beginnen aan dat fotoboek,... en als de zon zich laat zien: een fietstochtje met de knooppunter. Gisteren naaide ik alvast een hele (regenachtige) middag lang aan een nuttig geschenkje voor mezelf: een hoes voor de naaimachine. Ik zag enkele madammen met zo'n handige hoes (van Bernina, denk ik) met zijvakjes aan. Zo neem je handig patroontjes, aandrijfvoet (of hoe noem je dat ding eigenlijk?) en verlengkabel mee naar de naaiclub. Dat had ik ook nodig, maar ik wou het zelf maken. Ik vond het gestipte stofje in de kringwinkel van dit boerengat en het andere stofje in de kringwinkel van Leuven (ook wel bekend als 't Spit). De hoes is verstevigd met wattine en de zijvakjes met vlieseline 630. Ik heb het patroontje overgenomen van de hoes die bij mijn machine zat. De zakjes heb ik er zelf op geimproviseerd. Onderaan staat een witte biaisband en vooraan heb ik er mijn naam op gezet (stel dat iemand dezelfde hoes heeft, je weet maar nooit). Er zitten heel wat schoonheidsfoutjes in maar ik was niet in een perfectionistische bui. Ik zou beter eens een voorbeeld nemen aan haar. Maar goed, het motto was 'functionaliteit'.