Eefje De Visser - In het gras
Ben al dagen onderweg en nog steeds niet thuis
Ik dwaalde rond van herfst naar winter
en wilde weer de warmte van een huis
ik rechtte mijn schouders telkens het me te zwaar viel
en ik viel achterover in het gras, achterover in het gras
En nacht werd dag en nacht werd nacht
dat vond ik echt zo goed bedacht
ik wachtte af, verwachtte dat de pijn van nergens thuis te zijn
een klein beetje werd verzacht terwijl ik daar lag in het gras
alsof ik dacht dat dat genas als ik mijn zorgen hier vergat
een klein huisje in mijn hart vond en er verder niet bij stilstond
dat ik er eigenlijk niet omheen kon, of kan
want ik viel achterover in het gras
en zag wat het belangrijkste was
mijn leven draait als dag en nacht
was dat niet prachtig
Licht werd donker en weer licht
dat vond ik echt zo mooi gezegd
en keer op keer op keer op keer weer
hoopte ik dat dan het gewicht een klein beetje kon verlichten
want ik wilde wat ik miste niet echt missen
wat ik voelde niet echt voelen maar ik wist
dat ik me vergiste als ik dacht
dat ik daar liggend in het gras ineens een beter leven had
ik heb zo lang gedacht dat de dagen simpel waren
als ik steentjes raapte waar ik kon totdat het me te zwaar werd
en dan leegde ik mijn zakken ik vergat waar ik mee zat
dat was totdat ik me bedacht dat als je al je tranen inslikt op een dag...
Daar word je eventjes stil van...
BeantwoordenVerwijderen