Flop van tricot

Ai toch...

Het begon al bij het knippen van de stof...: een effen petroleumkleurig stofje uit de restjesbak bij de modecoupon. Een grote lap, dus dat zou mijn eerste tricotprojectje worden. Ik geef toe, geen duur stofje, maar je verwacht wel dat de stof niet in lange brede strepen is afgeschenen, toch?! Ok, ik had misschien beter moeten opletten... Ik besliste om alles dan maar met de foute kant van de stof naar buiten te naaien. Bij tricot kan dat nog wel net, vond ik. Je krijgt dan de lusjes in plaats van de lijntjes aan de buitenkant. Boh, ik kan er me wel bij neerleggen.

Op naar fase 2 dus, het stikken. Man, wat heb ik afgezien. Ik ging naar de veritas in Leuven, op jacht naar een tricotnaald. Ik wist niet meteen waarop ik moest letten dus vroeg advies aan de winkeldame. Het was een weekdag, tijdens de kantooruren, het was er niet al te druk, dus verwachtte ik wel dat ze even samen met mij konden kijken. Antwoord op de vraag of ze tricotnaalden en/of tricottweelingnaalden verkochten was: kijk eens bij de machinenaalden, ik weet dat niet hoor. Waarna de winkeldame verderging met haar "sorteer de sokken per maat"-opdracht. Pfft, wat heb je daar nu aan?

Gelukkig was niet alles kommer en kwel. Op de terugweg liep ik over de leuvense markt (elke week op vrijdag, ladeuze en hooverplein) en kwam ik een kraampje tegen vol naaigaren, fournituren, linten,... Dan toch nog geluk vandaag! Ze bleken ook over tricotnaalden en tweelingnaalden te beschikken, konden me nog wat tips geven over tricot en verkochten me vlieseline-naadband, want blijkbaar hadden ze me in diezelfde veritas enkele dagen eerder met tricotvlieseline naar huis gestuurd in plaats van naadband. Zucht: Van verlichting (danku vrijdagmarkt) en van ergernis (danku veritas).

Het stikwerk begon goed: stikken over naadband lukt prima. Maar dan... stretchsteken. Volgens mijn prachtige singermachine kan dat vlotjes met een voorgeprogrammeerde steek. De draad is wel duizend keer afgebroken en als hij niet afbrak bleek ik een volledige naad met garenwirwar aan de onderkant te hebben. Ik heb echt alles geprobeerd: draadspanning lager, hoger, opnieuw inrijgen, ander garen, machine poetsen, andere naald,... Gevolg is dat sommige naden dus in "stukjes" van telkens ongeveer 10 cm aan elkaar gezet zijn. Ergens halverwege heb ik het opgegeven. Ik ben met de tweelingnaald gewoon rechtdoor beginnen stikken en dat ging stukken makkelijker. Ik was wel zo dom om dan wit garen te nemen, want van het petroleumkleurig garen had ik niet genoeg om ook de naden te doen. Maar met tricot zie je dat dus... en dat is lelijk, LE-LIJK, echt lelijk.

Bij het afwerken van de naden ben ik er ook nog eens in geslaagd een kleine knip in het kleed te zetten, ... Waar ben ik toch mee bezig... Het is gelukkig maar een klein knipje dus ik kon het repareren door er vlieseline achter te strijken. De tricotvlieseline die mij fout verkocht werd kwam dus toch nog van pas.

En helaas, geen foto deze keer, het resultaat is echt niet toonbaar. Het zit wel comfortabel dus het kleedje wordt direct gedegradeerd tot slaapkleed of "lui-in-de-zetel-kleed.

Ja mama, hopelijk lukt de tweede versie van dit kleed beter!